Rozdział VI

Tak Liam i Angelika to sprawa zamknięta . Niestety. Może znajdzie kogoś wkrótce .Chłopcy wyjechali na tydzień nagrywać teledysk . Mogłam jechać z nimi no , ale babcia się nie zgodziła . Cóż przynajmniej nie będę miała kontaktu z Liamem . 

Popatrzyłam na zegarek .

Super za pół godziny przyjedzie tato .-myślałam . - Po dwóch miesiącach znowu razem .

Jestem mega szczęśliwa .

Usłyszałam pukanie .

-Proszę .-krzyknęłam.

-To ja.-powiedziała babcia .-Chodź na śniadanie .

-Idę.-odrzekłam  i zeszłam na dół .

-Babciu jak myślisz na ile tato przyjedzie ?- pytałam jedząc kanapki .

-Nie mów z pełną buzią , ile razy mam Cię prosić . Zachowujesz się nie ładnie .-zwróciła mi uwagę babcia .

Zdziwiłam się ona zawsze jest miła i uśmiechnięta a  teraz  była  smutna . Nawet nie odpowiedziała na moje pytanie . Myśląc jadłam dalej . Nagle  nabrałam odwagi i spytałam :

-Co się stało ? Dziwnie się zachowujesz .

-Wnusiu przepraszam .-odrzekła babcia  wyciągając z kieszeni jakiś list , usiadła koło mnie .-Ten list zepsuł mi nastrój . -powiedziała i podała mi go .

Spojrzałam .To od ciotki z Polski . Zaczęłam czytać .Po chwili .

-Babciu jak to  ciotka Joanna przyjeżdża tu na stałe z całą rodziną ? -pytałam zła.

-Niestety .-mówiła babcia . W jej oczach widziałam smutek .

-Po pięciu latach nagle się do Ciebie odezwała . To chore. Kiedy ma zamiar przyjechać ?-pytałam .

-Za miesiąc . Będzie mieszkała w domu koło nas .-wyjaśniła .

Rozmowę przerwał nam dzwonek do drzwi .

-To pewnie tato .-powiedziałam uradowana  , wstałam od stołu i poszłam otworzyć drzwi .

Babcia została w kuchni , próbowała nie dawać po sobie złości .

-Tato !-krzyknęłam i rzuciłam mu się na szyję .-Jak dobrze , że jesteś .

Nagle spostrzegłam , że za nim stoi jakaś kobieta .

-Kto to ?-spytałam .

-Może wejdziemy do środka  a tam wszystko wyjaśnię .-powiedział tato . Uśmiechając się wszedł do środka z bagażami , za nim weszła tajemnicza kobieta.Do holu przyszłą babcia . Nie zdziwiła się , gdy zobaczyła tą kobietę u boku taty . Czyżby ją znała ?

-Kate , to jest Eva . Moja narzeczona .-wyjaśnił i objął ją. 

-Co ? Narzeczona ? Jak to ? Czemu mi nie powiedziałeś wcześniej ?- zasypałam tata tysiącami pytań .

-Przepraszam , ale jakoś  tak wyszło . Zawsze jak dzwoniłem nie było Cię w domu . -tłumaczył się ojciec.

-Tato przestań . Jesteś śmieszny . Masz mój numer czemu do mnie nie zadzwoniłeś ? Wiesz jak bardzo mi Ciebie brakuje . -mówiłam coraz bardziej wkurzona . -Babciu wiedziałaś ?

-Tak , ale twój ojciec zabronił mi mówić  ,chciał zrobić Ci niespodziankę . -mówiła broniąc syna .

-Potrzebujesz jeszcze czasu , ale mam nadzieję , że zaprzyjaźnisz się z Evą , przecież wkrótce będzie twoją macochą .-mówił szczęśliwy tata.

-Co ? -pytałam nie dowierzając .

-Za dwa miesiące bierzemy ślub . -wtrąciła się Eva .

Zrobiło mi się słabo . Usiadłam na fotel .

-Czemu ja zawsze dowiaduję się na końcu ? Traktujecie mnie jak dziecko . -mówiłam   spoglądając na tata.

-Jesteś jeszcze dzieckiem .-powiedział tato i zaczął się śmiać .

-Bardzo śmieszne .-odrzekłam i wkurzona pobiegłam do pokoju .

-Przepraszam Cię za nią .-mówił tata do nowej dziewczyny .

-Nic się nie stało .To dla niej nowość , jeszcze nie pogodziła się ze śmiercią matki , ale nie martw się zaprzyjaźnimy się .- pocieszała go Eva .

Wbiegłam do pokoju , zamknęłam drzwi na klucz , rzuciłam się na łóżku i spod poduszki wyciągnęłam wspólne zdjęcie z Louisem .

-Tak bardzo mi Cię brakuje .-mówiłam spoglądając na zdjęcie .

Zaczęłam płakać . Zadzwonił telefon . Spojrzałam to Louis .Odebrałam od razu .

-Kochanie wracaj do mnie . Nie radzę sobie .-wydusiłam z siebie .

-Ale co się stało ? Czy ty płaczesz?-pytał zdziwiony .

- Tak .Za dużo gadania opowiem Ci jak wrócisz , ale wróć już .-mówiłam płacząc bardziej.

-Nie mogę , ale dla Ciebie coś wykombinuje. Może wypuszczą mnie za dwa dni .-mówił Lou.

-To dobrze , bo nie wytrzymam w tym domu .A tak poza tym to po co dzwonisz ?-spytałam .

-Chcę Ci powiedzieć , ze Cię kocham i tęsknie .-odpowiedział chłopak.

-Kochany jesteś .-powiedziałam .-Ja też tęsknie i Cię kocham .

-Muszę kończyć , bo mnie wołają . Dasz sobie radę i zanim się obejrzysz będę tam z Tobą .Pa .-powiedział i się rozłączył.

Po jego słowach postanowiłam wziąć się za siebie . Wytarłam łzy i poszłam przeprosić tata i Evę . Był to jednak zły pomysł.

Siedzieli wtuleni w siebie i oglądali telewizor .

-To ja teraz powinnam tam z nim siedzieć .-pomyślałam i podeszłam do nich .

-Przepraszam za moje zachowanie nie powinnam się tak zachować. Wybaczycie mi ?-spytałam robiąc maślane oczęta .

-No jasne , siadaj .-powiedziała Eva .

Zrobiłam się szczęśliwa i pomyślałam , ze nie fer się wobec nich zachowałam , przecież każdy ma prawo kochać.

-Powiemy jej teraz ?-spytała Eva swojego ukochanego.

-Możemy teraz .-powiedział i złapał ją za rękę

-Co chcecie mi powiedzieć ?-spytałam zaciekawiona .

-Będziesz starszą  siostrą . Niestety płci jeszcze nie znamy .-powiedział tato i zaczął się uśmiechać .

-To za dużo jak na jeden dzień .-powiedziałam  i uciekłam na górę .

Siadłam koło okna i patrzyłam na ludzi przechodzących ulicą. 

-Nie chcę mieć rodzeństwa .-mówiłam szeptem do siebie .-Ale jeśli będę je mieć oby nie miało w życiu tak ciężko jak ja .

-Louis potrzebuję Cię .